Kıymetli okurlarım;
Bugün sizlere Nurual Teyze'yi anlatacağım. Dün Beykoz yolunda İETT otobüsünde tanıştığım hayranlıkla onu dinlerken yolun nasıl bittiğini, zamanın nasıl geçtiğini anlamadığım bir İstanbul Hanımefendi'si Selimiye'li nur yüzlü insanı.
Bu sabah istikametim Beykoz inş. En kolay nasıl giderim? Önce onu keşfettim. hazırlanıp metrobüse bindim. Köprüde indim. Eski Boğaz'ın inci gerdanlığı Boğaz Köprüsü, şimdi al kanlarıyla toprağı sulayan şehitlerimizin adını alan hüzünlü "15 Temmuz Şehitleri Köprüsü". Buradan her geçişimde fatihalarıma hüzünler karışır, dilim, yüreğim dolaşır.
Köprünün altına inip karşıya geçecek bir yer aradım yoktu. Aşağıya kadar devam edince ileride bir yerde karşı tarafta otobüs durağını gördüm. Biraz bekledikten sonra gelen otobüse bindim. Benim kısmetime mi, yoksa hep böyle mi bilmiyorum ama, bizim oraların otobüsleri gibi tıklım tıklım bir araç beklerken bomboş bir araç görmenin sevinciyle bindim.
Hemen ön koltukta nur yüzlü bir hanımefendi oturuyordu. Ama oturmuyor da, ya kalkmaya çalışıyor, ya da koltuğa yerleşmeye çalışıyor gibi tereddütlü bir hali vardı.
(devam edecek)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder